HOLLANDSE GEDICHTEN
De hof van Vrouw Holland
Natte wangen! Appels in het gras!
Ze te rimpelen leggen op rekken en altijd de mooiste
schilde ze 's winters als de smaak samentrok
en het geweerschot stierf achter de ochtend
en de zon hing rijp in de elzen.
Men haalde haar weg op het laatst.
Kuiten bloot, klomp halfuit. Het rood
van haar wangen sloeg koud uit haar stem.
De hof lag wild. Maar schapen kwamen
en vriendelijke ponymond en de aardperen
at niemand maar de zon bleef groot
ondergaan en stoelen stonden er later
en lege glazen op tafel.
Vrolijke grootspraak, Hollandse wolken!
Stem zegt wat echt is dat blijft.
Tractor bromt langs landweg langs de avondrand.
Een zucht van rust verzacht het gras.
Pony krauwt pony, afscheid nemen mensen
licht in het hoofd, de wind hier bekend,
rolt zich op als een hond.
Iemand beent de omtrek,
elke grote stap rinkelt
zijn zak en de appelboom
ploft de hele nacht.
Lees verder:
|
